ఒక చిన్న స్వీట్ మెమోరీ 1

::ఒక చిన్న స్వీట్ మెమోరీ::

నేను చిన్నప్పట్టి నుండి కొద్దిగా తమాషాగ అల్లరిగా ఉండేవాడిని. ఒకసారి నేను 7వ తరగతిలొ అనుకుంటా యూనిట్ పరీక్షల కొసం ఇరగ లెవెల్లొ చదువుతున్నా, నేను నిజంగా చదువుతున్నాననుకొకండి మనకు అంత ఇంట్రెస్ట్ ఎక్కడిది.. ఇంట్లొ పెద్దలకి భయపడి పుస్తకం చూస్తూ ఏదొ అలొచిస్తున్నా. ఇంతలొ డిడి [దూర దర్శన్]లొ వార్తలు చెప్పే వాళ్ళు గుర్తుకు వచ్చారు, వాళ్ళు అంత సేపు తప్పులు లేకుండా ఎలా చదువుతారబ్బా కింద పేపర్స్ కూడ సూడకుండా అనుకుని, మనము కూడా ఒకసారి ప్రాక్టీసు చేత్తే పొలా అని ఇలా స్టార్ట్ చేశా: (నేను సైన్సు పరీక్షకి ప్రిపేరు అవుతున్నానప్పుడు)

నమస్కారం : [రెండు చేతులతొ నమస్కారం చేసి చిన్న స్మయిల్ ఇచ్చి] : ఈరోజు ముఖ్యాంశాలు : (కాసేపు ఆగి)…ఈరొజు మొక్కల్లొ అంటుకట్టే రకాలు గురించి తెలుసుకుందాం: అంట్లు కట్టడం రెండు రకాలు....అవి....ఇవి....అలా వార్తల్లొ ఎలా చదువుతారో ఎక్సాట్టుగా అలానే చెప్పుకు పొతున్నా (అదీ గొంతు మార్చి మరీ సదువుతున్నా) ఏదేదొ చెప్పా (అంత గుర్తుకు లేదు ఆ పాఠం), మధ్యలొ చెప్పేటప్పుడు గుర్తుకు రాకపొతే కింద పుస్తకం చూస్తున్నా ఎవరూ నన్ను గమనించనట్టు .... చివర్లొ ఇంతటితొ ఈ వార్తలు సమాప్తం అని మళ్ళీ స్మయిల్ ఇచ్చి సెలవు అన్నా: ఇంతలొ ఏదొ శబ్దం అయినట్టుంటే వెనక్కి తిరిగి చూశా….

""""షాక్""""????

నా క్లాసుమేట్సు పద్మా (లీడరు) ఇంకా స్వాతి నా వెనకాలే నుంచుని వున్నారు, ఎప్పుడు వచ్చారొ తెలియదు నే చెప్పిందంతా విన్నట్టున్నారు ఒకటే నవ్వు , నేను చూస్తున్నాగాని వాళ్ళు నవ్వు ఆపడం లేదు....ఇక నాకు ఏమి చెయ్యాలొ అర్దం కాలా.... ఒక చిన్న స్మయిల్ ఇచ్చి అక్కడ నుంచి ఒక పరుగుతీశా.... ఆ రాత్రి నాకు నిద్ర పట్టలేదు, ఏదొ భయం....వాళ్ళిద్దరు క్లాస్సులొ అందరితొ చెప్పేస్తారేమో అని....ఆ తరువాత రోజు స్కూలికి వెళ్ళినప్పుడు మోహం ఎక్కడ పెట్టుకొవాలొ ఆర్దం కాలేదు....

తనదైన నా మనసు

మొన్న చిన్న పని ఉండి ఇంటికి వెళ్ళాను, ఒక ఫంక్షన్ కోసం. ఆ ఫంక్షనుకి నా ప్రేమ కూడా వచ్చింది. తెల్లని డ్రెస్సులొ అచ్చం ఎంజెల్ లాగా కనిపించింది నాకు. అదేంటొ ఈ సారి వెళ్ళినప్పుడు రెండు సార్లు కలిసే ఛాన్సు దొరికింది. ఎంతైనా ఆ అనుభూతే వేరు..మాటలకందని, అభివర్ణించలేని అనుభూతి అది. తనను చూస్తుంటే గుండెలొ అలల పొటులాగా అనిపించింది నాకు. ఏదొ తెలియని ఫీలింగ్ హృదయంలొ పొంగి పొర్లుతుంది..తను ఎక్కడున్నాగాని నా కన్నులు తన కోసం అన్నింటిని చీల్చుకుంటూ తనను కలిసే ప్రయత్నం చేశాయి. కాని అవి తనను చేరుతాయే గాని తన మనసులొ ఏం వుందొ కనిపెట్టలేవు.. నా కన్నులు తన కన్నులు నన్ను గమనిస్తున్నాయేమో అని తెలుసుకొటానికి అరాటపడేవి..మనుష్యులతొ సంబంధం లేకుండా మనసులు తమంతట తామే మాట్లాడుకొగల శక్తి ఉంటే ఎంత బాగుండునో కదా అనిపించింది. అలా అవ్వగలిగితే ఈ భౌతికమైన శరీరాల అవసరం ఏముంది... నా మనసులొ ఉన్న తన గురించి తనకు తెలుసన్న సంగతి నేను తెలుసుకొగలిగితే నేను ఈ ప్రపంచాన్ని జయించినట్లే....

ఎవరికైనా గాని వాళ్ళు మనసుపడిన వాళ్ళు ఎదురుగా ఉంటే అంతకన్నా వాళ్ళకి కావలిసింది, కొరుకునేది వేరే ఏముంటుంది. తనతొ మాట్లాడానికి నా మనసు ఎన్నొ విధాలుగా ఎంతగానొ ప్రయత్నించింది. నాకు తెలియకుండానే నా అడుగులు తన వైపు నడవడానికి ప్రయత్నించాయి. తనను చూస్తే నేను ఇంతగా అదుపు తప్పుతానా అని నాకే ఆశ్చర్యం వేసింది. తన ముఖం వైపు చూస్తు వుండిపొవాలని, తనకు నా మనసులొ ఉన్న వ్యధ గురించి వివరించాలని, తనకు ఇంకా ఎన్నెన్నొ సంగతులు చెప్పాలనిపించింది. కాని నా నిస్సహయతకు నాకే సిగ్గేసింది. ప్రేమ అనే ఈ అనుభూతి ఎంతో విచిత్రమైనదొ కదా....

కార్యక్రమం పూర్తయ్యాక తనవాళ్ళందరు బయలుదేరే సమయములొ కాసేపు అందరం కలిసి మట్లాడుకుంటున్నాం. తను నన్ను గమనించాలి అన్నట్లుగా తనను చూస్తూనే ఉన్నాను. తను చూసి చూడనట్లుగా ఉందే గాని సూటిగా నా కళ్ళల్లొకి చూడ ప్రయత్నం చేయలేదు. ఒక్క మాట చాలు తనకు నా మధ్య ఉన్న ఈ అఖాతం తొలిగిపొడానికి. కాని ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎలా ఆరంభం....